- seyrək
- sif.1. Bir-birindən aralı, uzaq, sıx, qalın olmayan, adda-budda (sıx əksi). Seyrək meşə. Seyrək ot. – Uzaqda görünən seyrək pöhrəliyin içi və dilik-dilik olan yalların sinəsi yarılırdı. S. R.. // Eyni mənada saç, tük haqqında. Gözlərinin mehriban gülüşü yadımdadır; Saçlarının seyrək gümüşü yadımdadır. R. R.. <Xoşqədəm nənənin> çallaşmış seyrək qaşları altdan işıldayan, çuxura düşmüş, xırda, qara gözləri hələ öz nurunu itirməmişdi. S. Qədirzadə.2. Bütöv halında olmayan, parça-parça, ara-sıra. Ay saf göydə öz gediş sürətini artırmış, ağ pambıq kimi seyrək buludlar onu gəlin aparan kimi əhatə etmişdir. H. N.. Ağ seyrək dumanı aparır külək; Üzür bir oğlanla bir qız qayıqda. H. Hüseynzadə.3. Zərf mənasında. Ara-sıra, hərdənbir, azaz, tək-tək. Seyrək eşitdiyin hər söhbətində; Ölüm düşünərdi, ölmək arardı. S. V.. Seyrək keçir hələ atlı, piyada; Bəzəkli faytonlar yoxdur orada. H. K. S..◊ Ağıldan seyrək – bax ağıldan kasıb («ağıl 1»da). seyrək-seyrək zərf Arabir, bəzən, hərdənbir, ara-sıra. Seyrək-seyrək atılan güllələr uzaqlaşaraq qeyb oldu. Ə. Vəl.. Yavaşyavaş yelləncək havadan düşür, bayaqkı kimi yuxarı qalxmayaraq seyrək-seyrək yellənirdi. Ə. Ə..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.